op het moment dat ik deze blogpost schrijf, nip ik aan een glas berenburg en heb ik papieren tissues bij de hand. het is weer zover: ik ben verkouden. het begon tijdens mijn vakantie in vietnam , waar het gemiddeld dertig graden was en ik extra zakdoeken moest inslaan om het snot uit mijn neus en voorhoofd 'een plekje te geven'. leest u verder? mooi. ik wijt de verkoudheid aan de airconditioning die dag en nacht stond te loeien: in de hotelkamers, in de lobby van de onderkomens en onderweg in de auto, op weg naar de volgende bestemming tussen startplaats hanoi en eindpunt ho chi minh stad. (ik spreek in het laatste geval liever van saigon, maar daarover misschien een andere keer.) thuisgekomen voelde ik meteen dat de verkoudheid in alle hevigheid zou losbarsten voor deel 2, want het is hier 25 graden kouder en met die omslag heeft mijn lijf de grootste moeite. gelukkig hebben we hier berenburg en inhalatiezalf ; ik durfde in vietnam bij een drogist de suggestie of ze die zalf o
door henri van veen