ik ben een asfaltjunk en dat zal ik altijd blijven. dat wil niet zeggen dat ik trailrunning verafschuw. dat is namelijk niet zo. ik heb een hekel aan zand in mijn schoenen, maar dat is wat anders. gisteren was het voor het eerst sinds ik-weet-niet-wanneer zover: een rondje door het rozendaalse veld met trailchick corine . ze had van tevoren een mooie, niet al te lange, trail uitgezet; voor mij om niet meteen gedesillusioneerd af te haken en terug te wandelen naar de auto en voor zichzelf omdat dit weekend een pittige wedstrijd voor haar op het programma staat. voor de liefhebbers, hier doet ze aan mee . ja, ik haat modder. ik word chagrijnig als mijn benen en schoenen vies worden als ik tijdens mijn urban loopjes even niet goed oplet, moet uitwijken of iets anders doe waardoor het m-woord letterlijk aan mij gaat kleven. op de dag dat corine en ik het rondje liepen, gisteren dus, was het trouwens modderdag , ik verzin het niet. corine had evenwel min of meer beloofd (want weer is weer
door henri van veen